Bazı geceler saatlerce balkon’da oturup gökyüzüne bakarak ağlardım hiçbir sebebi yoktu çocuktum ve uyumam gereken saatlerde yatağımdan kalkıp nedensizce ağlamalar alırdı benliğimi.Sanırım şimdi sebebini anlayabiliyorum büyüyordum ve büyüdüğüm bu toplumun beni nelere maruz bırakabileceğini hissedebiliyordum.

Toplum’u 15 yaşında iken dışladım aslında toplumu dışlayan azınlık aykırılardan olmanız sorun değildir sorun toplumun sizi bir türlü dışlamamasıdır.Sizi eleştirir sizi yargılar sizi yerden yere vurur sizi ruhsal açıdan kapanmayacak yaralara sevk eder ama asla sizi dışlamaz eğer sizi dışlarsa sorgulayacak bir şey kalmaz.Biz insanoğlu hayatımız boyunca insanları kategorileştirmeye adamışızdır bunu bende yaptım sende yaptın onlarda yaptı bunun aslında ne kadar saçmasapan bir durum olduğunu anlayana kadar yapmaya devam ettik anlayamayanlar hala yapmakta kendimizden farklı bulduğumuz her şeyden kesinlikle korkutuğumuz gerçeği ile yüzleşemediğimiz için onu her zaman boklama yoluna başvurmamız ise bizim yegane görevimiz haline gelmiştir.Bir çok konu vardır üzerinde tartışabileceğimiz ama ben bugün bunlardan sadece birtanesinden bahsetmek istiyorum.

Cinsel Yönelimlerimiz..

Ben behzat ç. İzlemeyi çok severim hatta yeniden tekrarını izliyorum bugünler de bazı arkadaşlarım benim neden behzat ç.yi sevdiğimi anlayamaz ve hemen eleştirir pek önemli değil anlayamamaları inanın behzatı sevme nedenlerimden bir makale yayımlarım ama geçen gün izlediğim bir bölümünde travestileri konu edinmişlerdi.Türkiye vatandaşıyım burada doğdum büyüdüm birkez olsun popüler olan bir dizide bu denli objektif bir yaklaşım ile yayımlanan eşcinsellere karşı sergilenen tavırları konu edinen başka bir dizi daha izlemedim.Gerçekten gönüllerde her zaman emmy ödüllüsünüz amirim.Dizi’de travesti bir bireyin ailesinin duruşunu çok güzel yansıtmışlardı bölümden sonra kendimi şunu sorgulerken buldum karşılıksız ve koşulsuz sevgi dediğimiz zaman akıllara her zaman aile gelir sanırım genelleme yaparsak böyledir peki bu karşılıksız koşulsuz sevgimiz çocuğumuzun cinsel yöneliminin farklı olmasını öğrenmemiz ile mi sınırlıdır ? Sen bizi rezil ettin diyerek çocuğumuzu baskılayarak doktorlara götürerek ve çok daha vahimi öldürerek mi veririz bu koşulsuz sevgimizi ? Hani çıkarsız sevgimiz ne oldu anne baba ? Toplum tarafından onaylanmadığımız an bitti mi koşulsuzluk ? Peki o zaman bunun adına koşulsuz sevgi diyebilirmiyiz baba ? Hayır sevgili ailem hayır içinde doğmuş bulunduğum toplumun bireyleri ben hasta değilim ben ölümü sırf sizin doğru bulmadığınız yönelimlerim yüzünden hak etmiyorum beni dışlayabilirsiniz beni eleştirebilirsiniz ama benim benliğimi benim elimden alamazsınız.Korkak değilim çünkü kendimi tanıyorum ve kimseyi azınlık veya farklı diye yargılamıyorum tüm negatifliklerinize rağmen sizlere saygı duyuyorum istediğim ise çok basit bana saygı duymanız benim kimliğimin önüne cinsel yönelimimi koymadan benimle konuşabilmeniz bakın beni anlayın demiyorum bunun fazlasıyla lüks bir dilek olduğunun bilincine varacak kadar şey yaşadım.Kimseyi kategorize etmeden yaşabilmekte mümkün değil midir ? Kimseyi ötekileştirmeden ? Belki bir yerlerde böyle bir ütopya mümkündür bizler sadece ne istediğimizi bilen bunun ile yüzleşen , sahte kimliklere sığınmayan insanlarız, bizler sizleriz bizi ötekileştirmenize izin vermeyen ve bu duruşu sergileyenleriz bizler bir gün bizler ve sizlerin aslında bir bütün olduğunu anlatacak olanlarız.