Üye
(26 Puan)
 
|
gerçek sevgi...:
Sevginin kökeni insanınki kadar eskidir, insanla birlikte sevgi de var oldu yeryüzünde. Sevgisiz bir hayat koca bir hiçtir, boş bir kalıptır. Hayat koca bir kitaptır, sayfaları sevgiyle çevirdikçe ancak insan, insanlığının farkına varabilir. En kutsal sevgi karşılık beklemeden sevmektir. Karşılık bekleyen sevgi, gerçek sevgi değildir; çıkarcı, ucuz, basit ve günü birlik yaşanan sevgidir. Sevgi sanılan bazı günübirlik hoşlanmalar da kalıcı değildir, gelip geçicidir. Çünkü yalnız çıkara ve anlık hoşlanmalara dayalıdır. Gerçek sevgi hesapsız ve hilesizdir. Gerçek sevgi üzerine kurulan ilişkilerin temeli de öyle kolay kolay yıkılmaz. Sevgi kin ve nefret tutmaz, gerçek sevgide e bencillik yoktur. Sevgiyle yapılan her şey yapıcıdır, saygındır, güzeldir.
Bakın “ Masumi Toyotome” diye bir Japon yazar, “Sevgi Çeşitleri” başlıklı
makalesinde ne güzel anlatıyor bunu:
. Bu yazıyı, kimin çevirdiğini, kimin
düzenlediğiyle ilgili, elimde herhangi bir bilgi ya da kaynak yok....
Çevirmeninden, yayımcısına, düzenleyicisinden yazarına kadar emeği geçen
herkesten özür dileyerek aşağıya alıyorum...
Sevgi Çeşitleri
Masumi Toyotome.
``Dünyada sevilmek istemeyen kişi yok gibidir`` diye başlıyor. ``Ama sevgi nedir, nerede bulunur, biliyor muyuz?`` diye soruyor..
Sonra anlatmaya başlıyor.
``Sevgi üç türlüdür!..``
Birincinin adı ``Eğer`` türü sevgi!..
Belli beklentileri karşılarsak bize verilecek sevgiye bu adı takmış yazar..
Örnekler veriyor:
Eğer iyi olursan baban, annen seni sever.
Eğer başarılı ve önemli kişi olursan, seni severim.
Eğer eş olarak benim beklentilerimi karşılarsan seni severim.
Toyotome ``En çok rastlanan sevgi türü budur`` diyor. Bir şarta bağlı sevgi..
Karşılık bekleyen sevgi.. ``Sevenin, istediği bir şeyin sağlanması karşılığı olarak vadedilen bir sevgi türüdür bu`` diyor yazar.. ``Nedeni ve şekli bakımından bencildir. Amacı sevgi karşılığı bir şey kazanmaktır.``
Yazara göre evliliklerin pek çoğu ``Eğer`` türü sevgi üzerine kurulduğu için çabuk yıkılıyor. Gençler birbirlerinin o anki gerçek hallerine değil, hayallerindeki abartılmış romantik görüntüsüne aşık oluyor ve beklentilere giriyorlar. Beklentiler gerçekleşmediğinde, düş kırıklıkları başlıyor.
Sevgi giderek nefrete dönüşüyor. En saf olması gereken anne baba sevgisinde bile ``Eğer`` türüne rastlanıyor.
Yazar bir örnek veriyor.
Bir genç Tokyo Üniversitesi giriş sınavlarını kazanarak babasını mutlu etmek için, çok çalışıyor. Okul dışında hazırlama kurslarına da gidiyor. Ama başarılı olamıyor. Babasının yüzüne bakacak hali yok. Üzüntüsünü hafifletmek için bir haftalığına Hakone kaplıcalarına gidiyor. Eve döndüğünde babası öfkeyle ``Sınavları kazanamadın. Bir de utanmadan Hakone`ye gittin`` diye
bağırıyor. Delikanlı ``Ama baba, vaktiyle sen de bir ara kendini iyi hissetmediğinde
Hakone kaplıcalarına gittiğini anlatmıştın`` diyor.
Baba daha çok kızarak, delikanlıyı tokatlıyor. Çocuk da intihar ediyor.
``Gazeteler intiharın anlık bir sinir krizi sonucu olduğunu söylediler, yanılıyorlardı`` diyor
yazar..
``Delikanlı babasının kendisine olan sevgisinin yüksek düzeydeki beklentilerine bağlı olduğunu anlamıştı!..``
İnsanlar ``Eğer`` türü sevginin üstünde bir sevgi arayışı içindeler aslında..
``Bu sevginin varlığını ve nerede aranması gerektiğini bilmek, bu genç adamın yaptığı gibi, yaşamı sürdürmekle, ondan vazgeçmek arasında bir tercih yapmakla karşı karşıya kaldığımızda önemli rol oynayabilir`` diyor,Masumi Toyotome..
İlginç değil mi?..
İkinci türe geçiyoruz.
Çünkü türü sevgi..
Toyotome bu tür sevgiyi şöyle tarif ediyor:
``Bu tür sevgide kişi, bir şey olduğu, bir şeye sahip olduğu ya da bir şey yaptığı için sevilir. Başka birinin onu sevmesi, sahip olduğu bir niteliğe ya da koşula bağlıdır.`` Örnek mi?..
``Seni seviyorum, çünkü çok güzelsin. (Yakışıklısın!)``
``Seni seviyorum, çünkü o kadar popüler, o kadar zengin, o kadar ünlüsün ki..``
``Seni seviyorum, çünkü bana o kadar güven veriyorsun ki..``
``Seni seviyorum,çünkü beni üstü açık arabanla, o kadar romantik yerlere götürüyorsun ki..``
Yazar,” çünkü “ türü sevginin, eğer türü sevgiye tercih edileceğini anlatıyor. Eğer türü sevgi, bir beklenti koşuluna bağlı olduğundan büyük ve ağır bir yük haline gelebilir. Oysa zaten sahip olduğumuz bir nitelik yüzünden sevilmemiz, hoş bir şeydir, egomuzu okşar. Bu tür, olduğumuz gibi sevilmektir. İnsanlar oldukları gibi sevilmeyi tercih ederler. Bu tür sevgi onlara yük getirmediği için rahatlatıcıdır. Ama derin düşünürseniz, bu türün, ``Eğer`` türünden temelde pek farklı olmadığını görürsünüz. Kaldı ki, bu tür sevgi de yükler getirir insana..
İnsanlar hep daha çok insan tarafından sevilmek isterler. Hayranlarına yenilerini eklemek için çabalarlar. Sevilecek niteliklere onlardan biraz daha fazla sahip biri ortaya çıktığı zaman, sevenlerinin, artık ötekini sevmeye başlayacağından korkarlar.
(devamı var)
|
