Üye
(375 Puan)
|
Gözün Aydın:
Bugün sensiz, sensizliğe uyandım kayalara çarpan dalgalar misali içimde fırtınalar koptu. Sensizliği hak etmemiştim! Ne nefes almayı, ne de yaşamayı… Sensiz sensizliği yaşarken, içimde hep SEN vardın! Bu nasıl sensizlik? Şimdi sensiz ``sensizliğimi`` noktalıyorum... Gidiyorum... Zor olsa da başarmak için uğraşıyorum... Kendimde büyük azim görüyorum bundan olsa gerek kendime güvenmesem, bırakamazdım seni, oysaki ama artık çok geç sensizliğe her sabah uyanışımda, sanki sensizliğin rüyasında her sabah uyandığında, ayrı bir rüyada... Biliyorum… İmkânsızdın sen! Anlamalıymışım önceden yanılmışım bakışlara, oysaki... Bitti işte bir gün daha ayrılık vakti geldi çattı gidiyorum işte, yokluğuna… Elveda... Zordur elvedalar basit gibi görünen, zor bir denklem çözünmesi zor bir soru çözmeye çalışan iki şahıs ve yine sonuç vermeyen formüller... Sırf bunlardan usandığım için gidiyorum… Belki başka bir yerde, başka bir zamanla ve başka bir kişiyle çözmek umuduyla gidiyorum sana yakışan vedalar bırakıp gidiyorum sonu geldi yine işte sen zaten bilmesen de çölümdeki suyum da kurudu bana artık ``elveda``lar yakışır oldu... Bazen kolay gibi göründüm ben sana aslında öyleydim her şeye, herkese hayır diyebilirdim ama bir sana lafımı geçiremezdim acizliğimden! Yoksulluğumdan! Kimsesizliğimden! Ama artık her şeyin farkındayım bilerek, isteyerek kalbini gömüyorum yaşamda ve ölümde, hastalıkta ve sağlıkta, her şeyi bilerek; Gidiyorum... GÖZÜN AYDIN ARTIK YOK`UM…
|
