Üye
(104 Puan)
|
HÜZÜNBAZ..:
hüzünden vazgeçemiyorsan,onu seveceksin” der Yılmaz Erdoğan bir yazısında….kahrolası bir kelimedir aslında..! içinde kahrını taşır, kendine bile ağır gelir ki başkalarına yıkar yükünü…ya sevemiyorsa insan yine de hüznünü…o kendisini bu kadar sahiplenmişken ve hatta sevdiklerinde bile adın geçerken, adının baş harfi hüzün olmuşsa…! pusuya yatmış sinsi bir düşman gibi, en kahkahalı vakitlerin en dar anında dil çıkarır sana…fayda vermez inadına dinlediğin şarkının, rock tadı bile aslında…hüzün ayrılıklardan bozma bir mirastır insana…bütün varlığın olur bir anda…çok gözyaşı bulandığı için, lekeli bir mendilidir yüreğinin….yağmuru niye bu kadar seversin, denizden neden alamazsın gözlerini….?ya gecenin koynuna girrmek için gündüzleri niye satarsın beleşe….yalnızlığının yanına bir onu yakıştırırsın, bir o dokunabilir kimsesiz suretine….o olmasa sen ne yazabilirdin bir beyaz boş kağıda….sevinçler misafirdir ne zaman terk edecekleri belli olmaz….bundandır harflerin dans etmeyi sevdiği ve seviştiği sevinçten bozma hüzünbaz dokunmalar…VEdE DOKUNDURMALAR bir boş kağıda….terkedilmekten bu yana terketmeyi beceremiyorsan, mecburen seveceksin sana üç öğün kahır sunan, bu iki sesli üç sessiz kelimeyi….gülsen de ağlasan da, gezsen de oynasan da, bileceksin yüreğinde hep bir leke…! rakında meze, sohbetlerinde gizli özne…..
Ve bütün günlerin Kasım ında dökülme şapır şapır…!!!
Bir yanın hep yetim, boynun bükük
Boynumuz kıldan ince bizi terk etmeyen hüznümüze….
|
