Üye
(117 Puan)
|
Kitap Aşkı:
Bir kitabevine ilk adım attığınızda ne hissedersiniz?
Biraz okuma sevgisine sahip insanların bu soruya verebilecek yüzlerce yanıtı olduğunu düşünüyorum.
Benim bir kitapçıya girdiğimde ilk hissettiğim şey hüzündür hep. Öyle ki söz konusu bir sahafsa, hüznüm bir kat artar. Duvarların renginin en ufak bir noktada dahi görünmeyecek şekilde tavana kadar dizilmiş raflara yerleştirilmiş kitaplardan ayrı ayrı sesler yükseldiğini hayal ederim:
- Güzel kızım, biraz hasbihal edelim mi seninle... Uzun zaman oldu kimseyle konuşmayalı. Bak bir keresinde ne oldu anlatayım. Sene 1920....
- Küçük hanım bakar mısınız? Emekli bir askerin anılarını anlatıyorum. Dinlemek ister misiniz?
- Lütfen beni al, içimde ne yaşanmışlıklar ne hatıralar var bilemezsin.
- Beni okursanız mesleki bilginize katkıda bulunacak çok şey öğretirim size, emin olun pişman olmazsınız.
- Hoş geldiniz hanımefendi... İnanılmaz güzel pasta ve turta tariflerim var. İlginizi çekeceğini düşünüyorum.
Onlarca ses aynı anda beynimin içine hücum eder sanki. Hepsinin az ya da çok, iyi ya da kötü, doğru ya da yanlış söyleyecek cümleleri vardır. Hepsinin anlatacağı bir hikâyesi, paylaşacağı sevinci ya da kederi vardır. Kimisi aşkı anlatır; bir çiçeğe, bir sevgiliye, bir yemeğe, belki doğaya, aya, güneşe, belki de Büyük Yaratıcı`ya... Kimisi de sayfalarında tarihi saklar; bazen bir cihan hükümdarının görkemli hayatını, bazen bir cariyenin haremdeki eğitimini yahut bir devşirmenin Divan-ı Hümayun`a yükselişine tanıklık eden...
Hepsinde ortak olan biricik şey ise: ``emek`` tir. Aralarında öyleleri vardır ki, dünyaya gelebilmek için belki aylar, belki de yıllarca yazarının rüyalarına girmiş, ona doğum sancıları yaşatmıştır. Hatta bir kaç cümlesini dikkatle okuduğumda, üzerindeki yoğun çalışmanın yazarın yüzüne yeni kırışıklıklar eklediğini görür gibi olurum.
Her biri sabırsız, bir an dahi olsa benimle göz göze gelmek için... Her birinde ayrı bir telaş sayfalarını parmaklarımla buluşturabilmek için... Her birinde ürkek bakışlar satın alındıktan sonra kıymetinin bilinmeyeceği endişesi taşıyan... Bunca yoğun duygu fırtınasına rağmen, rafların arasında kararımı verip içlerinden bir tanesini elime aldığımda, kitapla olan ilişkim de emeklemeye başlar ağır ağır.... Bu ilk tanışma anının heyecanı bambaşkadır. Odunsu rayihasını ciğerlerimin en uç noktalarına kadar ulaştırırken, önce kapağını inceler, ardından rastgele bir sayfa açıp birkaç cümle okumaya başlarım. Önsözünü, yazarının hayat hikayesini, bazen hızlı hızlı; bazen bir cümleye bir kaç dakika takılarak süzerim beynimin ve kalbimin süzgecinden... bu tanışma faslından sonra kitap ile ilişkimi ya sonlandırır yada birlikte yeni ufuklara doğru yelken açarız.
Kararımı verip aldığım her kitap sadece kendi öyküsünü anlatmaz, benim hayatıma da tanıklık etmeye başlar, yaşantımın bir parçası olur. Evde, vapurda, metroda yanımda olması yetmez, işyerinde masamın altında dahi gizli buluşmalarımız olur.
Ama ne olursa olsun aldığım her kitaptan sonra geride kalanları düşünürüm ben. Satın alamadığım, kendini bana bütün içtenliğiyle sunan diğer kitapları ....
``Bir dahaki sefere mutlaka daha çok kitaba göz atacağım... `` diye teselli cümleleri sıralarken, diğerlerine kendini anlatma fırsatı veremediğim için aciz hissederim kendimi. Bundandır kitabevi ziyaretlerimin hüzünle başlayıp hüzünle noktalanması ve yine bundandır her yeni kitaba melankolik tatla başlamam....
YEŞİM ERDAL
|
