Üye
(90 Puan)
|
Üstümüzü Örttüm:
Yelkovanın telaşı akreple beraber babamın da ömrünü yemişti.
Meğer ne çok daire fethetmiş zaman ekseninde.
Sol gögsündeki saatin tıkırtısı kesilmiş tüm heybetli sessizliğiyle dimdik uyuyordu karşımda.
Hep karşı pencereden bağırırdı onu yazan bu kıza,kızına...
Kendi beyazını haykırırdı duru olanı paklamak niyetli.Şeffafiyetimden bilemezdi benliğimi.Ben epey karalanmış görünürdüm gözlerindeyken.Onlara baktığımda firar ederdim etrafından renkleri bozulmasın diye, gözlerime düşen tohumun karalığını incitemezdim.
Öperim nefesini duyamasam da o soğuk yanağının pürüzünden şimdi.
Ürkmeden sarılırım ,lafını işitmeden sokulurum şevkatine.
Yeri belirginleşmiş gamzesi bir kere dahi benim yaşamıma çukurlaşmamıştı oysa ki.
`Affet` diyemiyeceğim kadar kızıyım onun.
Ağlıyamıyacak kadar , duruşundan taviz vermiyecek kadar kızıyım.
Belinden düşme bir hücresine hürmeten değil,organizmama şükran için değil , içimde heybetli bir kız varettiği için hiç değil , onun için ağlayamıyorum.
Kalıtımı vuruyor aklıma ani hareketlerimde, çiğnediğim onca yasağında ve hesap ödemelerimde ben öğrendim ki onun kızıyım.
Bunları yaşatarak kendini tanıştırırdı bana , inanılası zor sakince karşımda yatan ihtiyar delikanlı...
O bile sömürmediğim duygularıyla sarsamazken, kimin yıkmaya kudreti var ki bu kızı,onun kızını ?
Ölüm ardında ki ağıtlardan değildir bu karalamalar!
Hani o derdi ya ; `İnsanlar bu dünyadan göç eden için o bu dünyadan ayrıldığı için ağlayıp hüsran,acı çekmezler ; artık onsuz oldukları, o yanlarında olmayacağı ,hayatlarında ki boşluktan bencillikten göz yaşartıp toprağa sarılırlar yada korktukları için bir sonra ki buluşma noktalarından,ölümü hatırladıklarından belki de üzülürler`
Haklıydı fakat yanılmıştı benim hakkımda. Dünya bir yana o bir yana iken,ben bihayli kalabalıktım onda.
Ben farklı bir kız evladıydım,farkedemediği kadar, etmeyi reddedişi kadar...
Seviniyorum,tebessüm ediyorum şuan an , zamanında yanımda olmayışı, alıştırmayışı,onsuz eksik kalmayışım namına.
Kızını düşünmüş meğerse babası.
`Avun avun dur şimdi gönlüm` dedim biran içimden,dinlemiştir fakat duymazlıktan gelir o şimdi.
Hiç giydirememiştim ben dillendirirken nadir de olsa o cümleyi , söylediğini üşümüş çıplak yüreğim hiç duymamıştı.
Yanına sırnaşmışken,bu kadar şah damarımda akan kendine yakınken üstümüzü örter belki de ilk kez o cümle,
Sıcağın rahmetiyle öperim hükümet vari ruhundan, aseletimin, asiliğimin sebebi...
`Seni Sevimekteyim`...
ideaList_KuZu
|
